hayatımın en analizci bölümü. kafam geçmişe, anılara, kişilere, alakasız kişilere, alakasız anılara dönüpduruyor. arkama bile dönüp bakmadan gittiğim yerler, insanlar, bağlantılar. aslında o zaman tüm zaman boyunca bağlantısı kopmamış mı ? yaşadaığım tüm travmatik anlar, mutlu, normal anlar, hepsi. yazdım googlea, hipertimezi çıkıyor. ay bu muyum acaba dedim. nope, değilim muhtemelen çünkü ben 2 aralık 2002de ne olduğunu hatırlamıyorum. sanki söyleymiş gibi geliyor, hepsini 32 yıl boyunca halının altına süpürmüşüm de, şimdi beynim yüzleşme, hesaplaşma istiyormuş gibi, ve bu sefer ilk defa, aman ya diyip kapatmıyorum konuyu, akışına izin veriyorum, o anlar durup durduk yerde, ya da anımsatan bi kokuyu aldığımda geliyor, izin veriyorum, sonra da düşünüyorum, ben bunu neden hatırlıyorum? ben de bu sebeple, aklıma gelen her insanı yazmaya başladım. yaşadığım tüm ilişkilerde nedense mağdur olan taraf bendim, her zaman kendimi kendim haklı çıkardım. ama şimdi sanki gözüm çok objektif bir yerden yaklaşıyor gibi, konuşmadığım tüm insanlarla konuşmak istiyorum. hesaplaşma gibi de değil.şimdilik bu akışa izin veriyorum, sonunu bilmiyorum bir şekilde ya bana daha iyi gelecek, ya da hatırımda artık daha fazla yer kaplayacak. ama bu sefer yazacağım. hepsini. tüm anıları, yaşadığım korkunç şeyleri, davranışlarımın arkasındaki travmatik geçmişi. hepsini bir bir yazacağım.