merhaba. mahallede yaşadığım her şey beni iyileştiriyor. eylem, duygu, öykü, didem, sidar, ayhan, öncü, aylin, orçun, özgür, kani, selen, ponçik, hilmi, olcay, güzel kuyruk, saman, izzet... her birinde bambaşka bir öykü var(bunların bir kısmı kedi :) bir de asuman abla var tabii. içimizdeki, en derinimizdeki insan. canım, güzel asuman abla.

iyiyim bu sıralar, ve fazla mutlu olmamaya çalışıyorum, durumları stabilize etmek her açıdan daha güvenilir bir yol, fazla mutluluk istemiyorum, kendimi fazla beklentiye sokmuyorum ki düşüşü en yüksekten yaşamayayım diye(le haine'deki gibi). mimar sinanın sosyoloji yüksek lisans derslerine katılıyorum dışarıdan, bu beni her anlamda tatmin ediyor. bir dersin okumalarını bitirdim. bir ders kaldı. kafede çalıştığımdan mütevellit sadece tek bir gün gidebiliyorum derse. ayrıca cumbalı bir eve taşındım. yeni odamın hayalini kuruyorum. masa, baza ve halı eksiğim var. anıldaki çiçeklerimi, boyalarımı ve eşyalarımı getirmem gerek. aliyle iyiyiz. anılla da iyiyiz. başkaları da olur. yarın marx ve parelman okumaları yapmam gerek. erkenden uyanıp ne kadar okuyabilirsem okuyacağım artık. sonra kafe çıkışı da okurum. he 56 kilo oldum :) sonra zarflara saçlarımdan kesip mektupluyorum güzel mendillerin içinde. mahalle bu sıralar ilaç gibi.