bebek arabalarını neden kadınlar sürer?

merhaba. ben bir süredir çevremdeki, hatta ülkedeki tüm erkeklere tiksintiyle bakıyorum. her şeye 'pis, erkek sonuçta' diye bakar oldum. ki bence haklıyım da. hiç üzerinize yürüyen erkekler oldu mu? yolda böyle, durup dururken, ve böyle onlar üzerinize gelirken 'aman değmesin' diye aniden yön değiştirip sendelediğiniz? daha geçen hafta metroda taciz edildim, işte galiba. yani yanaşıp yanaşmadığını çözemiyorum, ve sesimi de çıkaramıyorum. dahası çok sevdiğim bir arkadaşımın erkek arkadaşı kıza dün 'MEMELERİNİ ÖRT, GELEN GEÇEN OLUYOR' dedi. ki kızın beyaz bluzunun içinden sütyeni belli oluyordu. açık bir meme de yok yani. dayanamayıp 'sanane' dedim. 'yani şimdi elif sen anlamazsın' NE YANİ ŞİMDİ BU? o kadar foucault okuyorsunuz lan ne bileyim, derrida falan. kafalarınızın köşelerinin bir yerlerinde kalmış pis, eril, erkek, en erkek, argo, hastalıklı, tacizci, tecavüzcü, böyle tanımlayamadığım iğrenç bir hegemonya var. etrafınızdaki her şeye karşı, kadınlara, köpeklere, kedilere, hayvanlara, çocuklara, siz gibi olmayanlara, siz gibi en erkek olmayanlara, kodu mu oturtmayanlara, elinin tersiyle çarpmayanlara, 'karı gibi' zırlayanlara dayattığınız şiddete bürünmüş bir hegemonya var.
gerçekten 'erkeklik' mevzusunu anlamaya çalışıyorum, ama anlaşılacak bir tarafı yok gibi de duruyor. sakalınızdan, kıyafetlerinizden bile midem bulanıyor.
hiç mutlu değilim bu ülkede, hiç güvende hissetmiyorum, akşam eve dönerken yanımdan bir erkek yürüyorsa, yavaşlayıp beni geçmesini bekliyorum ki kendimi güvende hissedeyim. apartmanın kapısını kapattıktan sonra bile ayetel kürsi okuyorum aman apartmanda birisi saklanmış olmasın diye, sanki ne olacaksa.
neyse, gittikçe tahammülsüzleştiğimin farkındayım. ama ben daha çok, inadına 'SANANE' diyeceğim. sanane demek zorundayım, kendi çevremden başlamazsam toplumu da değiştiremem gibi masumane bi fikre kapılmış durumdayım. ama olsun.